In de Thaise badplaats Pattaya wemelt het van de sekstoeristen. Ze komen af op de vele jonge vrouwen die er een inkomen proberen te vergaren. Steeds meer stemmen gaan op om hun werk te legaliseren en zo hun positie te verbeteren. ‘Maar dan vergeten we mischien dat niemand dat werk voor zijn plezier doet.’

‘Hello sir! Where you going?’, vragen schaars geklede meisjes in de Thaise badplaats Pattaya. Een verpleegster in minirok trekt aan je arm, een politieagent met rijkgevuld decolleté richt haar waterpistool op je en een lief lachende scholier met beugel maakt een pijpgebaar. Groepen mannen uit India lopen joelend door de befaamde Soi 7-straat, oudere mannen uit Europa zitten zwijgend achter een Tiger-bier met een veertig jaar jonger meisje op schoot, uit speakers klinkt techno, de gevels baden in neonlicht.

Zo gaat het al decennia in het voormalige vissersdorp aan de Golf van Thailand. Daar ontstond een reusachtig red light district toen Amerikaanse soldaten er in de jaren zestig mochten bijkomen van de Vietnamoorlog. Sindsdien is Pattaya een magneet voor mannen uit de hele wereld op zoek naar seks voor een koopje. En voor Thaise vrouwen – vaak alleenstaande moeders die de eindjes niet meer aan elkaar weten te knopen – en de bus nemen naar Sin City.

Die kunnen daar meteen aan de slag in een van de duizenden beer bars, gogo-bars, gentleman clubs of blowjob bars. Ook langs de kilometerslange strandboulevard biedt om de paar meter een vrouw of een ladyboy zich aan voor 1.000 bath (25 euro) per nacht. Dat alles onder het toeziend oog van de politie, ook al is sekswerk strafbaar in Thailand.

Daar lijkt echter verandering in te komen, dankzij een groeiend aantal ngo’s, activisten en parlementariërs die pleiten voor legalisering van sekswerk in Thailand. Zij trekken zich het onbarmhartige lot aan van de honderdduizenden mannen en vrouwen in de seksindustrie, dat pas goed zichtbaar werd tijdens de coronacrisis. Sekswerkers bleken toen geen recht te hebben op hulp van de overheid, noch op zorg, terwijl ze ook vaak niet konden terugvallen op familie. Zij hokten samen in kamertjes boven lege bars en overleefden dankzij voedselhulp van ngo’s. Ook zorgen over mensenhandel, kinderprostitutie en toenemende economische ongelijkheid in Thailand spelen een rol in deze maatschappelijke discussie.

ZWOEGEN OP EEN RIJSTVELD

‘Ik werkte eerder als kamermeisje, als serveerster en als caissière’, zegt de 29-jarige Talay aan het begin van haar dienst in de Zombie Bar. Zij wacht in een doorschijnend topje en superstrak broekje op klanten. ‘Dat werk leverde niet genoeg op om te kunnen sparen.’ In de zon zwoegen op een rijstveld, zoals haar ouders, levert volgens Talay nog minder op. ‘En dat gaat ten koste van mijn schoonheid.’ Toen haar 19-jarige zuster Rose zwanger werd en de vader ervandoor ging, besloten de zussen samen naar Pattaya te gaan. ‘We zagen op TikTok dat je hier veel geld kunt verdienen.’ Rose komt erbij staan, in een oranje bikini die de grote getatoeëerde vleugels op haar borst onbedekt laat.

Samen leggen ze het verdienmodel uit: de bar betaalt hen circa 125 euro per maand salaris om zes dagen per week van 16.00 uur tot 02.00 aanwezig te zijn in een sexy outfit. Als een klant hun een ladydrink aanbiedt voor 3,80 euro mogen ze daar 1,25 euro van houden. Als ze meegaan met een klant, vragen ze ongeveer 38 euro voor twee uur seks, waarvoor de klant tevens 12 euro commissie moet betalen aan de bar. Een mama san achter de kassa noteert alles nauwgezet. Talay heeft ook nog een vriend uit Zweden die haar per nacht betaalt. ‘Nu kunnen we maandelijks 150 tot 200 euro naar huis sturen voor de hele familie.’

Een besnorde Engelsman zwalkt de bar binnen. Met een subtiele vingerbeweging stuurt Talay haar jonge zuster die kant op. Al gauw zitten ze samen achter een drankje. Rose legt een been op zijn schoot, hij laat zijn vingers gretig over haar hele lijf glijden. Een Mụ̄x Plāh̄mụk (octopushand), concludeert Talay afkeurend, een klant die voor een paar euro zoveel mogelijk probeert aan te raken. Bijna net zo erg als een Tʹhèā H̄ạw ngū (oude slangenkop); grootvaders die een onschuldig kusje vragen en dan opeens hun tong diep in je mond steken. Waar bijna alle sekswerkers naar op zoek zijn, is een sugar daddy: een buitenlander die hen soms uit eten en winkelen neemt en maandelijks geld overmaakt.

Read more…

De plenaire vergadering van de Kamer heeft donderdagnacht ingestemd met een wetsontwerp dat sekswerkers de mogelijkheid geeft een arbeidscontract af te sluiten.

Sinds juni 2022 is sekswerk in ons land niet langer verboden. Sindsdien kan de beroepsgroep legaal als zelfstandige aan de slag, waardoor ze sociale rechten kan opbouwen. Met het wetsontwerp van de ministers van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS), Sociale Zaken Frank Vandenbroucke (Vooruit) en Justitie Paul Van Tigchelt (Open VLD), dat donderdag groen licht kreeg in de Kamer, kunnen sekswerkers voortaan ook als werknemer aan de slag. Dat geeft hen toegang tot de sociale zekerheid en garanties rond arbeidstijd en verloning.

Het ontwerp bouwt ook veiligheidsgaranties in. Zo zullen sekswerkers seksuele handelingen of klanten kunnen weigeren zonder dat dat een grond voor ontslag is, en moet er in elke kamer een noodknop aanwezig zijn. De werkgever moet dan weer een blanco strafblad hebben en garanderen dat er altijd een referentiepersoon aanwezig is.

Bron: nieuwsblad.be